Fraternità Gesù Risorto
Casa di Preghiera S.Maria Assunta - Tavodo - TN

ME
NU

Calendario

Omelie

Opuscoli

Altri scritti

OMELIE / Omelie TR

10/06/2012
10/06/2012 - EFKARİSTİYA BAYRAMI - B

10/06/2012 - EFKARİSTİYA BAYRAMI - B

1.Okuma Çıkış24,3-8 & Mezmur 115 & 2.Okuma İbr. 9,11-15 & İncil Mk. 14,12-16.22-26

İsa yeni antlaşmadan konuşuyor. Musa, Allah ile halk arasındaki antlaşmayı genç öküzlerin kanı ile yaptı. Antlaşma ciddiydi, halk bunu anladı ve şu sözü verdi: “Rabbin bütün söylediklerine uyacağız ve hepsini yerine getireceğiz”. Müttefik olarak Allah’a sahip olan bir halk, daha güçlü ve savaşçı düşmanlarla çevrili olsa da, huzur içinde olabilir. Müttefik olarak Allah’ın olması, güvenlik, istikrar, gelişme anlamına gelmektedir. Allah ile antlaşmadan faydalanmak için Onun emirlerine uymak şarttır ve sesine devamlılıkla dikkat etmek demektir. Bunu işte, halk yapamamaktadır, çünkü, zengin olduğunda, müttefikini ve kendisine iyilik yapanları unutmaktadır; kendini ulaştığı güzel şeylere bırakmakta ve bunlar onun için birer ilah olma riskini taşımaktadırlar.

Ama daima merhametli ve sadık olan Allah, putperest halkını terk etmiyor. Putperestliğin kötü sonuçlarını anlaması için halkın acı çekmesine izin veriyor, aynı zamanda da onu dikkatle izliyor ve yeni bir antlaşma kurmanın yollarını düşünüyor. Öyle bir antlaşma kuracak ki bunu bir daha hiçbir şey, günah ve putperestlik bile, bozamasın. Bu antlaşmayı kurabilmek için Oğul kendini sunuyor, bu sebepten bir beden alıyor, ölümcül bir beden: Genç öküzlerin yerine, kendi kanını kurban olarak sunmak için!

İsa şakirtlerine şöyle diyor: “Bu benim kanımdır, birçokları için dökülen Ahit kanıdır”. Bu yeni bir antlaşmadır, o kadar yenidir ki akıl bile alamaz. Allah’ın sevgisi bu antlaşmayla kendini tamamen gösterir, çünkü taahhüt sadece onundur. Halk, yani insanlar, bu antlaşmayla kârlı çıkarlar: Onlardan hiçbir şey istenmiyor, sadece o kanı içmeleri ve o bedeni yemeleri isteniyor. Hayatlarını işleyip değiştirecek olan, bu yeni besin ve içki olacak. Bunun için bu yeni besin ve içeceğe “Efkaristiya” denir, yani şükran eylemi. Bize düşen tek şey, teşekkür etmektir! Minnettarlığımız, sadece bir söz değildir. Gerçekten minnettar olmak istiyoruz, bu sebepten İsa’ya bize verdiği yaşamı sunuyoruz: O’nun için yaşıyoruz, O’na dikkatimizi ve itaatimizi veriyoruz, içimizde Ruhuna yer açıyoruz. Önceki antlaşmalarda köle gibi emirlere uymak gerekiyordu, şimdi sevgi veriyoruz, evlat gibi itaat ediyoruz, itaatimiz sevgiden geliyor, müttefiksiz kalma korkusundan değil!

Bugün kutlama yapıyoruz: Mesih’in Bedenini ve Kanını en büyük zenginliğimiz olarak tanıyalım. O, onsuz yapamayacağımız bir armağandır, çünkü O olmasa, Allah’tan uzak oluruz, o zaman da, O artık bizim müttefikimiz olmaz! Mesih’in Bedeni ve Kanı bizimle oldukça, Allah’ın aramızda mevcut olacağına emin olabiliriz, O’na güvenerek günlük acı ve tehlikelere rağmen, sevinçle ilahi söyleyebilir, ümit edebiliriz.

Birçok yerde ümit ve güven, sevinç ve huzurun yok olduğunu görebiliyoruz. Dikkatle bakalım: Orada, o yerlerde değişik sebeplerden, Efkaristiya mevcudiyetine dikkat azalmıştır, Efkaristiya’ya katılma alışkanlığı azalmıştır. Bazı kişiler Efkaristiya’ya katılmıyorlar çünkü yaşamlarını cemaatle olan birlikteliğe önem vermeyen yollarda sürdürmektedirler, örneğin Evlilik Gizemi olmadan aile olarak yaşamaktadırlar ve Kiliseyle birlik içersinde değildirler. Başkalarının Efkaristiya’ya katılmama sebebi ise, yaşamlarını bir şükran eylemine dönüştürmemeleridir, sadece kendi haklarını aramakta, görevlerini görmezlikten gelmekte ve Allah’a itaati önemsememekteler: Egoizm ve günahlar, günlük ekmekleri haline gelmiştir.

Bugün Efkaristiya ile yürüyüşü yaparken birbirimize ve herkese açıkça şunu ilan etmekteyiz; hayata ve sosyal topluma olan sevgimizin ve ümidimizin kaynağı Allah’la antlaşmamızdır, bu antlaşma bizim için ve herkes için kendini sunan Mesih’in Bedeni ve Kanı ile somutlaşmıştır. Yürüyüşümüz müjdelemedir; o ekmeğin, Allah’ın halkının birlik ve gerçek yaşam kaynağı ve sevgi tamlığı olduğunun ilanıdır.