OMELIE / Omelie TR

30 giu 2024

30/06/2024 - OLAĞAN DEVRE -13. Pazar Günü - B

30/06/2024 - OLAĞAN DEVRE -13. Pazar Günü - B

1. Okuma Bil 1,13-15;2,23-24 Mezmur 29 2. Okuma 2Kor 8,7.9.13-15 İncil Mk 5,21-43

Papa’nın bağış programına katılma günü!

Aziz Pavlus Korintosluları, Kudüs’teki fakirler yararına topladığı bağışlara sevinçle ve cömertlikle katılmaya çağırmaktadır. Havariler, Pavlus’un fakirleri hatırlamasını rica etmişlerdi ve o da bunu yapacağına söz vermişti. Aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen verdiği sözü unutmadı ve işte şimdi bunu yapmaktadır.

Fakir, ama İsa’nın öğretilerini ateşli bir şekilde uygulanan iman kardeşlerine karşı cömert olmanın sebebi Rabbin Kendisinin verdiği örnekte aranmalıdır. Gerçekten de O, “zengin iken sizler için kendini fakir yaptı”.

İki çeşit zenginlik vardır: Maddi zenginlik ve ruhani zenginlik. Maddi zenginlik, dünyanın mallarına bağlı olmadan, kardeşlik sevgimizi yaşamak için ve dolayısıyla ruhani zenginliği tadabilmek için verildi!

Ruhani zenginlik imandır ve Rabbimiz Mesih İsa’ya olan imanımızdan doğan her şeydir. O bize muhteşem zenginlik olan yaşamını verir, bu da kendimizi daima her çeşit kutsama ile dolu hissetmemizi sağlar. Tam bugün biz de tüm Katolik Kilise’nin topladığı bağışlara katılıyoruz, toplanan bağışlar Papa’ya yollanacaktır, böylece o da dünyada muhtaç olan fakirlere episkoposlar aracılığıyla yardım edebilsin. Bizler de cömert olmaya çalışalım, cömertliğimiz Allah tarafından çok ihtiyacımız olan ruhani yardımlarla mükafatlandırılacaktır.

Bugünkü İncil metni İsa’nın insanların ihtiyaçlarına cevap verdiğini göstermektedir. İnsanlar O’na güvenle gitmektedirler ve ihtiyaçlarını değişik şekillerde göstermektedirler.

Yair İsa’nın sevgisine olan güveni sözlerle belirtmektedir, ölmekte olan kızını ziyarete çağırmaktadır. Kanama geçiren kadın ise gizli bir hareketle, Rabbin kıyafetine dokunarak aynı güveni göstermektedir. Her ikisi de başkalarında olmayan bir güven göstermekteler.

Yair’in evinin etrafında toplananlar İsa’yı hor görmekteler.

Kanamalı kadın, alay edilmemek için İsa’ya gizlice dokunmaktadır. Fakat İsa insanların göstereceği tepkiden çekinmiyor: O’nunla alay edenleri kovalıyor ve kadının alay edilme korkusunu aşarak imanını belirtmeye zorluyor.

Böylece anlıyoruz ki, imanda insanların beğenisinin arayışı olmamalıdır. Kadın on iki yıldır acı çekmekte, kız on iki yaşında ölmekte. On iki yıl acıdan sonra ya da ölüme doğru giden bir yaşamdan sonra İsa ile karşılaşma gerçekleşiyor ve dolayısıyla yeni bir yaşam başlıyor. Bu ‘on iki’ uzun yıl bize hiçbir zaman ümidimizi kaybetmememiz gerektiğini göstermekte.

On iki yaşında İsa, açıkça hayatının Baba’ya ait olduğunu göstermişti. Bunu ebeyenlerine o kadar güçlü bir şekilde söylemişti ki onlar cevap veremediler. O andan itibaren İsa’nın hayatı, yani ebeyenleri ve akrabaları ile olan ilişkileri kökten değiştiler, her ne kadar dışta her şey önceki gibi gözüküyor olsa da: Ebeyenlere boyun eğiyordu, fakat bu şekilde Kendinin gökteki Baba’ya itaat etmekte olduğunu bilmekte idi.

İsa kurtuluşumuz için, bencilliğimizin, dolayısıyla şeytanın da etkisinden kurtulmamız için gönderildi: O, sadece O bize yardım edebilir, bu sebepten O’na güvenmeye devam edelim. Allah bizi seviyor ve O’nun sevgisi, aramızdaki Biricik Oğlu İsa’dır.

Ölüm gerçekleştiği için artık yalvarmasının yararsız olduğu söylenen adama İsa şöyle dedi: “Korkma, sadece iman et!”.

Bu davet bize de yönetilmektedir. İman etmeye devam edelim ve bunu yanımızdaki ve uzağımızdaki kardeşlerimizin acılarını paylaşarak gösterelim.

OKUMALAR

Bilgelik Kitabından Sözler 1,13-15.2,23-24.

Ölüm Allah'ın işi değildir, O, yaşayanları ortadan kaldırmaktan hoşlanmıyor. Var olmak - her şeyi bunun için yarattı. Dünyada yaratılanlar sağlıklıdır, Onlarda öldürücü bir zehir yoktur. Ölüler ülkesinin tanrısı Hades'in dünyada bir gücü yoktur, Çünkü doğruluk ölümsüzdür. Oysa Allah insanı yok olmayacak şekilde yarattı, Allah insanı kendi doğasının suretinde yarattı. Şeytanın çekememezliği dünyada ölümü getirdi, Şeytanla arkadaşlık yapanlar bu gerçekle karşılaşacaklardır.

Mezmur 30(29),2.4.5-6.11.12a.13b.

Ya RAB Allah'ım, Sana yakardım, bana şifa verdin.
Ya RAB, beni ölüler diyarından çıkardın, Yaşam verdin bana, ölüm çukuruna düşürmedin.
Ey RAB'bin sadık kulları, O'nu ilahilerle övün, Kutsallığını anarak O'na şükredin.
Çünkü öfkesi bir an sürer, Lütfu ise bir ömür; gözyaşlarınız belki bir gece akar, Ama sabahla sevinç doğar. Dinle, ya RAB, acı bana; yardımcım ol, ya RAB!
Yasımı şenliğe döndürdün, Ya RAB Allah, sana sürekli şükredeceğim.

Aziz Pavlus'un Korintlilere 2. Mektubundan Sözler 8,7.9.13-15.

Kardeşlerim, imanda, söz söylemekte, bilgi ve her türlü gayrette, bize beslediğiniz sevgide, her şeyde üstün olduğunuz gibi, bu hayırlı işte de üstün olmaya bakın. Rabbimiz İsa Mesih'in lütfunu bilirsiniz. O'nun yoksulluğuyla siz zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu. Amacımız sizi sıkıntıya sokup başkalarını rahatlatmak değildir. Ama eşitlik olsun diye, şimdi elinizdeki fazlalık onların eksiğini tamamladığı gibi, başka zaman onların elindeki fazlalık sizin eksiğinizi tamamlasın. Öyle ki, «Çok toplayanın artığı, az toplayanın da eksiği yoktu» diye yazılmış olduğu gibi, eşitlik olsun.

Aziz Markos Tarafından Yazılan Mesih İsa'nın İncil'inden Sözler 5,21-43.

İsa kayıkla karşı yakaya dönünce, çevresinde büyük bir kalabalık toplandı. Kendisi gölün kıyısında duruyordu. Bu sırada havra yöneticilerinden Yair adında biri geldi. İsa'yı görünce ayaklarına kapandı, «Küçük kızım can çekişiyor. Gelip ellerini onun üzerine koy da kurtulsun, yaşasın!» diye yalvardı. İsa adamla birlikte gitti. İsa'nın ardından giden büyük bir kalabalık da O'nu dört bir yandan sıkıştırıyordu. Orada, on iki yıldır kanaması olan bir kadın vardı. Bir sürü hekimin elinden çok çekmiş, tüm varını yoğunu harcamış, ama iyileşeceğine daha da kötüleşmişti. Kadın, İsa hakkında anlatılanları duymuştu. Bu nedenle, kalabalıkta O'nun arkasından gelip giysisine dokundu. İçinden, «Giysilerine bile dokunsam kurtulacağım» diyordu. Hemen o anda kanaması kesiliverdi. Kadın, bedeninin derinliğinde ıstıraptan kurtulduğunu hissetti. İsa ise, kendisinden bir gücün akıp gittiğini hemen anladı. Kalabalığın ortasında dönüp, «Giysilerime kim dokundu?» diye sordu. Öğrencileri O'na, «Seni sıkıştıran kalabalığı görüyorsun! Nasıl oluyor da, `Bana kim dokundu' diye soruyorsun?» dediler. İsa bunu yapmış olanı görmek için çevresine bakındı. Kadın da kendisindeki değişikliği biliyordu. Korkuyla titreyerek geldi, İsa'nın ayaklarına kapandı ve O'na tüm gerçeği anlattı. İsa ona, «Kızım» dedi, «imanın seni kurtardı. Esenlikle git. Istırabın son bulsun.» İsa daha konuşurken, havra yöneticisinin evinden adamlar geldi. Yöneticiye, «Kızın öldü» dediler. «Öğretmeni neden hâlâ rahatsız ediyorsun?» İsa bu sözlere aldırmadan havra yöneticisine, «Korkma, sadece iman et!» dedi. İsa, Petrus, Yakup ve Yakup'un kardeşi Yuhanna'dan başka hiç kimsenin kendisiyle birlikte gitmesine izin vermedi. Havra yöneticisinin evine vardıklarında İsa, acı acı ağlayıp feryat edengürültülü bir kalabalıkla karşılaştı. İçeri girerek onlara, «Niye gürültü edip ağlıyorsunuz?» dedi. «Çocuk ölmedi, sadece uyuyor.» Onlar ise kendisiyle alay ettiler. Ama İsa hepsini dışarı çıkardıktan sonra çocuğun annesini babasını ve kendisiyle birlikte olanları alıp çocuğun bulunduğu odaya girdi. Çocuğun elinden tutarak ona, «Talita kumi!» dedi. Bu söz, `Kızım, sana söylüyorum, kalk' demektir. On iki yaşında olan kız hemen ayağa kalktı, yürümeye başladı. Oradakileri derin bir şaşkınlık aldı. İsa, «Bunu kimse bilmesin» diyerek onları sıkı sıkıya uyardı ve kıza yiyecek bir şey verilmesini buyurdu.