CALENDARIO / Calendario Cinquepani PL

kwiecień 2012

04 kwiecień 2012

ROK B 2012

1/4 NIEDZIELA PALMOWA ROK B [P]

Mk 11, 1-10 (lub J12, 12-16); Iz 50, 4-7; ·Ps 21; Fil 2, 6-11; Męka Pańska: Mk 14,1 � 15,47

Duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe Mk 14,38

Daj, abym mógł skorzystać z krzyża, który tak radośnie przyjmujesz dla mnie i za mnie! Daj mi ponieść śmierć według upodobania Twego. Ale odwróć sprawiedliwy wyrok śmierci wiecznej za liczne grzechy i niewierności moje. Spójrz na mnie okiem nieskończonego miłosierdzia Twego, bym Cię miłował miłością nigdy nieustającą w tym życiu i w wieczności.

2/4 WIELKI PONIEDZIAŁEK [II]

(ws.d.: św. Franciszka z Pauli, pustelnika, † 1507)

Iz 42,1-7; Ps 26; J 12,1-11

Bo ubogich zawsze macie u siebie, Mnie zaś nie zawsze J 12,8

Nie żądasz ode mnie, Panie, bym niósł z tobą Twój ciężki krzyż, lecz bym swoje małe krzyże codziennie cierpliwie znosił. Tymczasem dotąd tego nie czyniłem. Wstyd mi i żal tej małoduszności i niewdzięczności mojej.

3/4 WIELKI WTOREK [II]

Iz 49,1-6; Ps 70; J 13,21-33.36-38

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi J 13,21

Baranku Boży, który z miłosierdzia swego gładzisz grzechy świata przez brzemię krzyża Twego, zdejmij ze mnie ciężkie brzemię grzechów moich i zapal ogień miłości Twojej, aby jej płomień nigdy nie ustał.

4/4 WIELKA ŚRODA [II]

(ws.: św. Izydora, bp. i dokt., † 636)

Iz 50,4-9; Ps 68; Mt 26,14-25

Uczniowie przygotowali Paschę Mt 26,19

Pan Jezus nie cierpi już więcej, dlatego nie mogę podać mu chusty do otarcia potu i krwi. Ale cierpiący Zbawiciel żyje ciągle w swoim ciele mistycznym. Dlatego stanę u boku chorego i umierającego z prawdziwą miłością i cierpliwością, aby mu otrzeć pot, aby go wzmocnić i pocieszyć. Wówczas Zbawiciel odbije swój wizerunek już nie na welonie, ale w sercu moim przez łaskę uświęcającą i łaskę uczynkową.

5/4 WIELKI CZWARTEK

Wj 12,1-8.11-14; Ps 115; 1Kor 11,23-26;

J 13, 1-15 (Msza Wieczerzy Pańskiej)

Do końca ich umiłował J 13,1

Przed Tobą, Panie Jezu, ukryty pod postacią chleba, przeżywam smutek Wielkiego Piątku, ciszę grobową Wielkiej Soboty, ale i pieśń radosną Wielkanocy. Jesteś perłą Kościoła i ozdobą dusz wybranych! Widzę lśniący blask tej perły na czole każdej duszy wybranej. Ubiegać się będę o ten skarb najświętszy – o łaskę Przenajświętszego Sakramentu, który będzie perłą i mojej duszy.

6/4 WIELKI PIĄTEK

Iz 52, 13 - 53, 12; Ps 30; Hbr 4, 14-16; 5, 7-9; ·J 18,1 � 19,42

…tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda J 19,34

Serce Jezusa zostało włócznią otwarte, aby nam dać możność wejścia doń. Tu jest początek kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Rozpoczęła go Matka Najświętsza, gdy je ujrzała otwarte, zanurzyła się w nim i wynagradzała mu za zniewagi. Z Tobą, Matko Miłosierdzia, łączę się w adoracji tego Serca i w wynagrodzeniu.

7/4 WIELKA SOBOTA

On nas zranił i On nas uleczy Oz 6,1

Święty Paweł chce, byśmy z Chrystusem byli pogrzebani dla świata, a grobem tym dla nas będzie najmiłosierniejsze Serce Pana Jezusa. Z naszych uczuć niech będzie utkany całun,

a wonnościami niech będzie zaparcie się siebie i szukanie we wszystkim chwały Bożej.

8/4 NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO ROK B

Dz 10, 34.37-43; Ps 117; Kol 3, 1-4 (lub 1Kor 5, 6-8); J 20, 1-9 (lub Mk 16,1-8)

Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha! 1Kor 5,7

Najmiłosierniejszy Zbawicielu, ideale najwznioślejszy piękności, a zarazem najdoskonalszy wzorze naszej istoty! Ty pierwszy odczułeś w swym ciele rozkosz wiecznej szczęśliwości. Bądź pozdrowiony, zmartwychwstały Bracie nasz pierworodny! My również tęsknimy do życia uwielbionego, do uduchowienia ciała, do uduchowienia form zewnętrznych.

9/4 PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY

Dz 2, 14.22-32; Ps 15; Mt 28,8-15

A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: “Witajcie!” Mt 28,9

Co Zbawiciel zapoczątkował na górze Tabor, stało się teraz pełną rzeczywistością: przyodział swe ciało w blask i piękność, uduchowił je całkowicie, uczynił je subtelne i przenikliwe, zupełnie zależne od swej woli.

10/4 Wtorek w Oktawie Wielkanocnej

Dz 2, 36-41; Ps 32; J 20,11-18

I rzekł do niej: “Niewiasto, czemu płaczesz?” J 20,13

Uwielbione życie Pana Jezusa jest wzorem, zadatkiem i przyczyną naszego życia uwielbionego, jakie oczekuje i nas w przyszłości. Zmartwychwstanie Chrystusa jest dopełnieniem Odkupienia, które ostatecznie urzeczywistnia się w życiu uwielbionym. Teraz już nie zostaje, jak tylko zapewnić pokój na ziemi ludziom dobrej woli, o jakim śpiewali Aniołowie nad betlejemską stajenką.

11/4 Środa w Oktawie Wielkanocnej

Dz 3, 1-10; Ps 104; Łk 24,13-35

Zostań z nami, bo ma się ku wieczorowi Łk 24,29

Wiara w Zmartwychwstanie, połączona z pragnieniem wiekuistego życia, zelektryzowała ludzkość. Na szlaku tej wiary łaska spadła na duszę jak deszcz ognisty i wychowała męczenników. Każdy męczennik umierał za wiarę ze słowami: “a jednak zmartwychwstaniemy!” Przekonani to zrodziło się z grobu Chrystusa Pana, a nie z jakichś starych mitów.

12/4 Czwartek w Oktawie Wielkanocnej

Dz 3, 11-26; Ps 8; Łk 24,35-48

Wy jesteście świadkami tego Łk 24,48

Pan Jezus nakazuje Magdalenie poselstwo Apostołów nazywając ich braćmi, albowiem mają wspólnego Ojca z Jezusem. Zbawiciel posiądzie niebo nie tylko dla siebie, ale i dla swych braci. Jest to wspaniałe rozszerzenie tajemnicy Zmartwychwstania, które uzupełnia Odkupienie i ostatecznie ujawnia nieskończone miłosierdzie Boże.

13/4 Piątek w Oktawie Wielkanocnej

(ws.d.: św. Marcina I, papieża i męcz., † 655)

Dz 4, 1-12; Ps 117; J 21,1-14

A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę J 21,13

Miłość świętych niewiast do Pana Jezusa nie zadowoliła się w piątek prowizorycznym pogrzebem jego ciała, lecz wzbudziła w nich zamiar namaszczenia ciał w niedzielę rano. Gorliwość, ofiarność i miłość świętych niewiast została sowicie wynagrodzona: ujrzały one bowiem grób otwarty, w nim Anioła, i wreszcie samego Mistrza.

14/4 Sobota w Oktawie Wielkanocnej

Dz 4, 13-21; Ps 117; Mk 16,9-15

Słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary Mk 16,11

“Królowo Niebieska, wesel się, Alleluja!” Tak pozdrawia Kościół Maryję w okresie wielkanocnym, albowiem cała radość zmartwychwstania do niej przede wszystkim należy. Ona nosiła Zbawiciela w swym łonie, ona od chwili Ofiarowania miała ustawicznie przed oczami jego mękę, jego krzyż i haniebna śmierć na nim. Teraz on zmartwychwstał. Dlatego raduje się ona, a z nią mamy radować się wszyscy.

15/4 NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA ROK B

Dz 4, 32-35; Ps 117; 1J 5, 1-6; J 20,19-31

Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: “Pokój wam!” J 20,19

Chrystus Pan okazał zbłąkanemu Apostołowi wielkie miłosierdzie ukazując się mu i proponując dotknięcie ran swoich. To miłosierdzie swoje okazał nie tylko Tomaszowi, ale przez jego niedowiarstwo – nam wszystkim, by nas ustrzec od nieuzasadnionych wątpliwości, jeśliby kiedyś one w nas powstały. Niewiarą Tomasza leczy się nasza niewiara.

16/4 Pn. II O.W. [II]

Dz 4, 23-31; Ps 2; J 3,1-8

Trzeba wam się powtórnie narodzić J 3,7

Oto dlaczego Pan Jezus po zmartwychwstaniu swoim zatrzymał pięć ran na swym ciele: na wieczna pamiątkę swego zwycięstwa nad śmiercią, dla ozdoby swego ciała uwielbionego, na dowód swego nieskończonego miłosierdzia ku nam i na dowód prawdziwości swego Zmartwychwstania.

17/4 Wt. II O.W. [II]

Dz 4, 32-37; Ps 92; J 3, 7b-15

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich Dz 4,32

Piotr nie poznał Pana, ale skoro usłyszał, że to on, natychmiast rzuca się do wody i płynie ku brzegowi. Dla niego łódź posuwała się zbyt wolno. Mamy tu przykład miłości ziemskiej i życia czynnego. Jan natomiast, choć pierwszy poznaje Pana Jezusa, pozostaje w łodzi, nie śpieszy się, bo czuje Pana zawsze przy sobie. Taką jest miłość niebieska i wzór życia kontemplacyjnego.

18/4 Śr. II O.W. [II]

Dz 5,17-26; Ps 33; J 3,16-21

Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu J 3,18

Jak mile Zbawiciel zwraca się do Apostołów, nazywając ich dziećmi. Przez łaskę, wysłużoną męką Zbawiciela, wszyscy stajemy się przybranymi dziećmi Chrystusa, który dziecko postawił nam za wzór doskonałości.

19/4 Czw. II O.W. [II]

Dz 5, 27-33; Ps 33; J 3,31-36

Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce J 3,35

Przez potrójne pytanie Piotra, czy on kocha Pana Jezusa więcej niż inni Apostołowie, Zbawiciel zaznacza warunki, pod którymi nadaje władzę prymatu. Tymi warunkami są miłość i ofiarność.

20/4 Pt. II O.W. [II]

Dz 5, 34-42; Ps 26; J 6,1-15

Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło J 6,12

Pan Jezus wychowywał Piotra przez trzy lata ku temu i dopiero teraz nadał mu prymat. Dla utwierdzenia go w pokorze dopuścił na niego aż trzykrotny upadek, by był wyrozumiały dla innych i ufał nie tyle swojej miłości, ile nieskończonemu miłosierdziu Bożemu, któremu tylko zawdzięcza, że nie podzielił losu Judasza, nawrócił się, pokutował i teraz został wyróżniony wśród innych.

21/4 Sob. II O.W. [II]

(ws.d.: św. Anzelma, bp. i dokt., † 1109)

Dz 6,1-7; Ps 32; J 6,16-21

On zaś rzekł do nich: „To Ja jestem, nie bójcie się“ J 6,17

Jakie to szczęście i jaki to zaszczyt, że możemy brać udział w cząstce władzy apostolskiej, jaką Pan Jezus przekazał wszystkim. Jaki szacunek mamy okazywać dla hierarchii kościelnej, w ręku której spoczywa pełnia tej władzy. Jak usilnie wszyscy mamy się troszczyć i modlić, aby ta władza zawsze spoczywała w odpowiednich rękach.

22/4 Ndz. III O.W. ROK B [III]

Dz 3, 13-15.17-19; Ps 4; 1J 2, 1-5; Łk 24,35-48

Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości Łk 24,39

Czy i ja nie wpadłem w błąd sądząc, że Ewangelia zapowiada jedynie pociechy, a nie żąda ofiar? Jeśli Pan Jezus drogą cierpień wszedł do swej chwały, czyż i mnie nie wypada iść tą drogą? Pozbędę się tych błędnych mniemań. Pójdę mężnie drogą krzyża, bo ten krzyż do Boga zbliża. Pozostań, Jezu, z nami cierpiącymi, bo ma się ku wieczorowi naszego życia.

23/4 Pn. ŚW. WOJCIECHA, BISKUPA I MĘCZENNIKA, głównego patrona Polski [U]

Dz 1, 3-8; Ps 126; Flp 1, 20c-30; J 12, 24-26

Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo J 12,24

Pan Jezus teraz żyje życiem mistycznym w ciele, wziętym z ludzkości, - w ciele nazwanym Kościołem powszechnym, czyli katolickim. Słowa Kościoła są Jego słowami. Czyny Kościoła Jego czynami, a życie Kościoła – Jego życiem.

24/4 Wt. III O.W. [III]

(ws.d.: św. Jerzego, męczennika, † ok. 303; św. Fidelisa z Sigmaringen, prezb. i męcz., † 1622)

Dz 7, 51 - 8, 1; Ps 30; J 6,30-35

Ja jestem chlebem życia J 6,35

Jak wielką godność posiada każdy chrześcijanin stawszy się uczestnikiem natury Bożej, członkiem żywym Ciała Mistycznego, którego głową jest Chrystus! Jak wielką godność i ja posiadłem, gdy przez chrzest święty wszedłem do tej wielkiej boskiej społeczności! Jak wielką wdzięczność powinienem czuć dla Boga za to!

25/4 Śr. ŚW. MARKA, Ew. [Ś]

1P 5, 5-14; Ps 88; Mk 16,15-20

Wszyscy zaś wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę 1P 5,5

Nie tylko mamy unikać przewinień, lecz trzeba pracować pozytywnie ćwicząc się w miłości bliźniego, a więc znosić cierpliwie wady bliźniego, chętnie przebaczać zniewagi i jak najprędzej pojednać się z nieprzyjaciółmi. Taka miłość bliźniego jest ponad naturalne siły ludzkie: jest ona darem Ducha Świętego i dlatego możliwa jest tylko w chrześcijaństwie.

26/4 Czw. III O.W. [III]

Dz 8, 26-40; Ps 65; J 6,44-51

To jest chleb, który z nieba zstępuje J 6,50

Nadzieja łączy nas z Bogiem odrywając od dóbr doczesnych. Opierając się na żywej wierze nadzieja wykazuje, że wszystkie przyjemności zewnętrzne nie zawierają istotnych pierwiastków szczęścia. Dają one tylko chwilową przyjemność, a potem wywołują przesyt i nudę.

27/4 Pt. III O.W. [III]

Dz 9, 1-20; Ps 116; J 6,52-59

Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki J 6,58

Ku Tobie, Duchu Święty, podnoszę swe oczy i wyglądam pomocy w praktykowaniu cnót chrześcijańskich. Nie zostawiaj mnie w opuszczeniu, ale przyjdź i ożyw tę siłę, którą zaszczepiłeś razem z łaską uświęcającą, i przyodziej mnie płaszczem miłości oraz naucz mnie czynić zawsze wolę Twoją.

28/4 Sob. III O.W. [III]

(ws.d.: św. Ludwika Marii de Montfort, prezb., † 1716; św. Piotra Chanel, prezb. i męcz., † 1841; św. Gianna Beretta Molla, † 1962)

Dz 9, 31-42; Ps 115; J 6,60-69

Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać J 6,64

Duchu Święty, ogarnij nas swoją miłością, byśmy nie biegli na bezdroża skalne zbrodni, - zespalaj nas swoją łaską, byśmy z zachwytem słuchali głosu Twego, - obdarzaj nas miłosierdziem, by łaska Twoja nigdy na próżno nie była nam daną!

29/4 Ndz. IV O.W. ROK B [IV]

Dz 4, 8-12; Ps 117; 1J 3, 1-2; J 10,11-18

Dobry pasterz daje życie swoje za owce J 10,11

Duchu Święty, Tyś przedziwny w świętych swoich, kształtujesz każdego w zamiarach Bożych. I mnie kształtowałeś od początku aż do chwili obecnej. Nieraz byłem oporny Twemu działaniu, ale Ty zdołałeś przełamać mój opór i ufam, że doprowadzisz swe dzieło do końca.

30/4 Pn. IV O.W. [IV]

(ws.d.: św. Piusa V, papieża, † 1572)

Dz 11, 1-18; Ps 41-42; J 10,1-10

Ja jestem bramą. Jeżeli kto wejdzie przeze mnie, będzie zbawiony J 10,9

Każda łaska jest dziełem Ducha Świętego, a tym bardziej łaską skuteczna. Kto z nią współdziała, wznosi się na skrzydłach Ducha i dosięga samego Boga. Dusza ludzka, wyzwolona z więzów ziemi, odzyskuje pierwotną swobodę i nie odczuwa ciężaru przywiązania do doczesności, zrzuca nieznośne jej brzemię i na skrzydłach czystej miłości wzbija się ku przybytkom wiekuistego szczęścia i odwiecznej Prawdy.