OMELIE / Omelie TR

25 dic 2019

25/12/2019  NOEL BAYRAMI

NOEL BAYRAMI – 2019 – 

Geceyarısı:            Yeşaya 9,1-3.5-6;    Mezmur 95           Tt 2,11-14          Lk 2,1-14

Sabah:                   Yeşaya 62,11-12;     Mezmur 96           Tt 3,4-7             Lk 2,15-20

Gündüz:               Yeşaya 52,7-10         Mezmur 97           İbr 1,1-6            Yuh. 1,1-18

Allah’ım, sen insanı harikulade bir şekilde yaratırken, ona olağanüstü bir değer verdin ve onu kurtararak, bu değeri daha da yücelttin. Bu dua bizi Noel Bayramının gündüz okumalarına giriş yapmaktadır. Meleklerin ilahileri ve çobanların sevinci, kutladığımız olağanüstü olayın sırrına katılmamıza yardım ediyorlar. Yeşaya değişik deyimlerle içimizde sevinç, büyük bir sevinç canlandırmaya çalışıyor; uzun zamandır beklediğimiz iyi haber, umudumuzdan daha tam ve daha güzel olarak geldi. Yeşaya’nın dediği gibi: “Yüksek dağlarda koşarak müjde getirenin ayakları ne güzeldir!” Hakikaten de Müjde bu gün her zamankinden güzel: Kralların ve hükümdarların zorbalıklarından oluşan kabuslar bitti, çünkü tahta artık “senin Allah’ın geldi”, O ki, seni ölesiye seviyor. Nöbetçilerin yükselen seslerini dinleyin: Hep birlikte coşuyorlar, çünkü dönmekte olan Rabbi kendi gözleriyle göreceklerdir. Sadece halk mutlu değil, yeryüzünün tüm uçlarına kadar sevinç yayılıyor: Tüm halklar, tüm dünya için bayram günüdür! Mezmur da peygamberin canlandırdığı bu sevince yankı yapıyor ve tüm dünyanın mutluluğunu belirtmek için eldeki tüm imkanları kullanmaya çağırıyor. İbranilere Mektup ve Yuhanna'ya göre İncil de kutladığımız olayın anlamını keşfetmemiz için bizi düşünmeye yöneltiyor. Her birimiz için, tüm halk için ve tüm dünya için ne anlama geldiğini keşfetmeye çağırıyor. Her ne pahasına olursa olsun bizi kurtarmak isteyen Peder’e bakışlarımızı çevirip tüm tarihte bize gösterdiği sevgiye dikkatimizi çekiyor: Peder; korkak, saklanan, utanan Adem olan bizleri bu durumdan kurtarmak için üzerimizdeki günahı kaldırmaktadır. İbranilere Mektup bize, insanların seviyesine kadar inmesi ile Oğul'u, İsa'yı, Allah'ın insanlara konuşmak için son deneme olarak göstermektedir. Peder, İsa sayesinde, sevgi rüyasını gerçekleştiriyor! Bugün okuduğumuz Mektubun ilk sayfası Oğul'un güzelliğini, büyüklüğünü ve önemini belirtiyor. O, “her şeyin mirasçısı” dır, yani her şeyin üzerinde hakkı vardır. O, “Allah’ın nuru ve onun varlığının öz görüntüsüdür”, yani Allah’ın güzelliğini ve büyüklüğünü görünür hale götürür; “güçlü sözüyle her şeyin varlığını sürdürmektedir”, o halde hiç kimse O'nu görmezlikten gelemez! O, “günahlardan arınılmasını sağladıktan sonra, göklerde ilahi Yüceliğin sağında oturdu” ve hakkı, görevi olan yargılama otoritesini elde etti. Yargılayan O ise, şanslıyız, çünkü O, bizi kurtarmak için elden gelen her şeyi yapacaktır. Onun hakkında şu da bile yazılıdır: “Allah’ın tüm melekleri ona secde etsinler”! Bu yüzden bizler de bu Oğul'u biz görmek istiyoruz, O'nun yaşamına katılmak istiyoruz! Yuhanna, İncil’inin giriş kısmında daha da kesin ve derin konuşmaktadır. “Biricik” Oğul, madem ki Baba'nın bağrındadır, bize Baba’yı göstermektedir. Bunun için O, O’nun var olduğudur ve bize “lütuf ve gerçeği” tattırır: Bu iki kelime, bugün gerçekleşenleri özetleyip açıklamaktadır. Allah'ın karşılıksız sevgisi insanlığa verilmektedir. Hak etmek için hiç bir şey yapmamış olmamıza rağmen, sevilmekteyiz. Günahkarız ve günahkar kalıyoruz, ama Allah bizi sevgisiyle kaplıyor. Lütuf budur; lütuf İsa'dır, kültürü meleklerin dediğine bağlı olan genç bir annenin kollarında taşıdığı zayıf ve çelimsiz bebektir. Gerçek de insanlara ulaşmaktadır: Gerçek, günlük haberleri bildiren bir gazete metinleri değildir, insanların gözünde saklı olanın açığa çıkmasıdır. İnsanlar Allah'ı görmezler, O'nun sevgisini ve projelerini anlamazlar. İşte, şimdi Oğul burada ve gerçek artık saklı değildir: İlahi projeleri bilebilir, ilahi birlikteliği tadabilir ve her günkü yaşamımızdaki küçük, büyük olaylarda sevgi ve barış olan Allah'ın yakınlığını hissedebiliriz. Gerçek ışıktır; gerçek; bizim için yaşamdır, bizim günahkar ve karanlık olmamıza rağmen Allah ile dostluktur. Karanlık, ışığı yok etmek ister, ama beceremez: Işık, geceyi yener! Yaşam ve Işık, Oğul’un diğer isimleridir. Bizler bu Oğul'a yaklaşıyoruz ama O’na tam sahip olamıyoruz, Çünkü o Kelam'dır, Söz'dür, insanı seven ve onunla ilişkiye girmek isteyen bir Allah'tır. O, Allah'ın kalbinde kalan Söz’dür, bunun için O, Allah’tır, tam sevgidir! Havarilerin sözleri bizi gizemin derinliklerine ulaştırıyorlar, ancak biz bu gizemin bir sevgi sırrı olduğunu biliyoruz, bunun için ondan çok seviniyoruz ve küçük sevgi hareketleriyle bu yeniliği göstermeye çalışıyoruz!

Gelin, hep beraber Rab'be tapalım!

OKUMALAR

1. Okuma Yeşaya 52,7-10

Dağları aşıp gelen müjdecinin ayakları ne güzeldir! O müjdeci ki, esenlik duyuruyor. İyilik müjdesi getiriyor, kurtuluş haberi veriyor. Siyon halkına, "Allahınız egemenlik sürüyor!" diye ilan ediyor. Dinleyin! Bekçileriniz seslerini yükseltiyor, Hep birlikte sevinçle haykırıyorlar. Çünkü RAB'bin Siyon'a dönüşünü gözleriyle görmekteler! Ey Yeruşalim yıkıntıları, hep birlikte sevinçle haykırıp bağırın! Çünkü RAB halkını avuttu, Yeruşalim'i fidyeyle kurtardı. Bütün ulusların gözü önünde kutsal kolunu sıvadı, dünyanın dört bucağı Allahımız'ın kurtarışını görecek.

Mezmur 97

Yeni bir ezgi söyleyin RAB'be. Çünkü harikalar yaptı,
Zaferler kazandı sağ eli ve kutsal koluyla.
RAB zaferini bildirdi, Ulusların gözü önüne serdi doğruluğunu.

İsrail halkına sevgisini, Tanrımız'ın zaferini gördü dünyanın dört bucağı.
Ey yeryüzündekiler!
Sevinç çığlıkları atın RAB'be. Sevinç ezgileriyle yeri göğü çınlatın!

Lirle ezgiler sunun RAB'be, Lir ve müzik eşliğinde!
Boru ve borazan eşliğinde Sevinç çığlıkları atın Kral olan RAB'bin önünde.

2.Okuma İbranilere Mektubundan 1,1-6

Allah eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez ve çeşitli yollardan atalarımıza seslendi. Bu son çağda da her şeyin mirasçısı olarak belirlediği ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğluyla bize seslenmiştir. Oğul, Allah'ın yüceliğinin parıltısı ve O'nun varlığının öz görünümüdür. Kudretli sözüyle her şeyi devam ettirir. Günahlardan arınmayı sağladıktan sonra, yücelerde ulu Allah'ın sağında oturdu. Meleklerden ne kadar üstün bir adı miras aldıysa, onlardan o kadar da üstün olmuştur. Çünkü Allah meleklerin herhangi birine,

«Sen benim Oğlumsun,
bugün ben sana Baba oldum,»

ya da «Ben O'na Baba olacağım,
O da bana Oğul olacak»

demiş midir? Ve yine Allah ilk doğanı dünyaya gönderirken diyor ki, «Tanrı'nın bütün melekleri O'na tapınsınlar.»

İncil Yuhanna 1,1-18

Başlangıçta Söz vardı. Söz Allah ile birlikteydi[ ve Söz Allah'idi. Başlangıçta O, Allah ile birlikteydi Her şey O'nun aracılığıyla var oldu, v var olan hiçbir şey O'nsuz olmadı. Yaşam O'ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı. Işık karanlıkta parlar ve karanlık onu alt edememiştir.
Allah'ın gönderdiği Yahya adlı bir adam ortaya çıktı. O, tanıklık için, ışığa tanıklık etsin ve herkes onun aracılığıyla iman etsin diye geldi. Kendisi o ışık değildi, ama ışığa tanıklık etmeye geldi. Dünyaya gelen, her insanı aydınlatan gerçek ışık vardı. O, dünyadaydı, dünya O'nun aracılığıyla var oldu, ama dünya O'nu tanımadı. Kendi yurduna geldi, ama kendi halkı O'nu kabul etmedi. Ancak, kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Allah’ın çocukları olma hakkını verdi. Onlar ne kandan, ne bedenin isteğinden, ne de insanın isteğinden doğdular; tersine, Allah'tan doğdular.
Söz insan olup aramızda yaşadı. Biz de O'nun yüceliğini, Baba'dan gelen, lütuf ve gerçekle dolu olan biricik Oğul'un yüceliğini gördük. Yahya O'na tanıklık etti. Yüksek sesle şöyle dedi: «`Benden sonra gelen benden üstündür. Çünkü O benden önce vardı' diye sözünü ettiğim kişi budur.»
Nitekim hepimiz O'nun doluluğundan lütuf üzerine lütuf aldık. Kutsal Yasa Musa aracılığıyla verildi, ama lütuf ve gerçek İsa Mesih aracılığıyla geldi. Allah'ı hiçbir zaman hiç kimse görmemiştir. O'nu, Baba'nın bağrında bulunan ve Allah olan biricik Oğul tanıttı.