OMELIE / Omelie TR

25 dic 2014

25/12/2014 – NOEL BAYRAMI

25/12/2014 – NOEL BAYRAMI

Gece Yşa 9,1-3.5-6 Mez 95/96 Titus 2,11-14 Lk 2,1-14
Sabah Yşa 62,11-12 Mez 96/97 Titus 3,4-7 Lk 2,15-20
Gündüz Yşa 52,7-10 Mez 97/98 İbr 1,1-6 Yh 1,1-18

“Ey Tanrı, bu kutsal geceyi dünyanın gerçek ışığı olan Mesih’in parıltısı ile aydınlatan sen...”, “Ey Rab, Kelamın beden alıp insan olması sayesinde yeni ışığı parladı”, “İnsanlığımızı paylaşmış olan Oğlunun ilahi hayatına katılmamızı sağla”. Bu ifadeler, gece, şafak vakti ve gündüz Efkaristiya Ayininin dualarında bulunmaktadır. Gece ve şafak vaktinde bizi etkileyen şey, karanlıkta parlayan ışıktır, gündüz ise Tanrı’nın kendi ilahi hayatını bizimle paylaşmayı istemesidir. Tanrı’nın planına göre, ışıl ışıl olup bu dünyaya O’nun hayatının güzelliğini getirmeye çağrılmaktayız. Bunun içindir ki Noel Bayramı bizleri ilgilendirmektedir. Noel, sadece seyredebileceğimiz bir bayram değil, içerisine bizleri o kadar derine sokan bir olaydır ki; bizleri herkesle bayramlaşmaya getirir. Tanrı, Kendisinin kim olduğunu bize göstermek için geliyor: Tanrı, O’nu düşündüğümüz gibi değil; O, çok farklıdır. Bizler O’nu egemen olarak, hiç kimsenin dayanamayacağı bir güçlü olarak, hiç kimse tarafından yaklaşılamayan biri gibi düşündük. Oysa bize yaklaşan, O’dur; ağlayışımıza ve acımayı dileyen çığlığımıza dayanamayan O’dur. Sevgiye, barışa ve birlik içinde yaşamaya olan ihtiyacımız için Kendisini hizmetkar yapan, O’dur. Düşüncelerimizin ve beklentilerimizin gecesi, Tanrı’nın gerçek yüzünü; Sevgi Olan Tanrı’nın yüzünü gösteren beklenmemiş ve şaşırtıcı ışıktan yırtılmaktadır! Ve de Tanrı’nın gerçek yüzünü görünce, yüzümüzün de farklı olduğunu keşfetmekteyiz: Tanrı’dan aydınlanmış olarak, bizler de ışığını taşıyıp onu yaymaktayız. Birbirimize karşı, Kayin’den öğrendiğimiz gibi, artık düşman değiliz, bunun yerine, yakın olsun uzak olsun, herkes için Tanrı’nın sevgisinin taşıyıcıları olmaktayız.

Gerçek Noel, - yani sürekli yüzeysellikle yaşayanınki değil de, gerçek Noel!- insanın değişmesidir. İnsan egoisttir, ama İsa’nın yanında olunca; artık egoist değil, eli açık yani cömert olmaktadır. İnsan iffetsizdir, ama İsa’nın yanında olunca, o iffetli ve sadık olmaktadır. İnsan yalancıdır, ama İsa’nın yanında olunca, o artık aldatıcı olamaz. İnsan kavgacıdır, ama İsa ile birlikte, o artık uysal olmaktan mutludur. İnsan, kendi günahından, kendi hırsından, kendi cimriliğinden dolayı acı çekmektedir: İsa onu kurtarır! İnsan yüzeysel bir güzelliğe dikkat eder, İsa ona öğretiyor ki kendi içerisinde bir iç güzellik var ve o bu güzelliği ortaya getirip kardeşlere sunabilir. İnsan çok şeylere sahip olmak için kaygılanıyor, bunun için tartışıyor ve çatışmalar yaratıyor ve bunun sonucu olarak; elinde olanlarla da mutlu olamıyor. İsa insanın yüreğinden bu kaygıyı kaldırıyor; öyle ki o insan her şeyi paylaşmaya çalışıyor ve sonunda sadece kendi elinde olandan değil; başkalarının elinde olandan da mutlu oluyor.

İsa’nın var olması, insanın yüreğinde, ellerinde ve tüm güçlerinde olan Sevgi olan Tanrı’nın var olmasıdır. Bunun içindir ki biz İsa’yı, ışık olarak adlandırıyoruz; bunun içindir ki Onsuz dünyanın acıları ve karışıklıkları artmaktadır. O halde bizler, Noel’in gecesinde ve gündüzünde, mutluyuz: Bizlere verilmiş olanlardan mutluyuz, karar verebileceğimiz olanlardan da mutluyuz. Sevinci Yukarı’dan almaktayız, kolayca kabul edilen armağan - çünkü sessiz ve iddiası olmayan bir Bebeği kabul etmek kolaydır! – kabul etmekteyiz. Fakat sonra Noel, kararımızla tamamlanacaktır. Noel’e güzelliği, iyiliği ve sevinci veren, kararımızdır! Neye karar verelim? Kararlı bir şekilde, yüreğimizde İsa’ya yer vermeye karar verelim: Yüreğimiz, onu yararsızca ve zarar verici şekilde işgal eden şeylerden boşaltılmalıdır. Bunlar, şeylere veya projelere olan bağlantılardır ya da geçmişteki hataları, çatışmaları ve anlaşmazlıkları - bunların bütününü Mesih İsa’nın kendisi kabul etmemesine rağmen - aklı göstermeye devam etmeyen isteklerimizdir!

Kararlarımız, Noel’e gerçek ve kalıcı sevinci getirmeye izin veriyor. Biz Noelsel süsleri görmeye alıştık, bunlar bol ışıklıdır, bazen de ışıklara ara veren ışıklardır. Ara vermenin; gerçek olmayan bu güzelliğine, karalarımıza girmesine izin vermemeliyiz! Noel’de aldığımız kararlara sadık ve sebatlı olmalıyız. Sadece sorumluğumuza sadık olduğumuzda, İsa bize, yardımımıza gelebilir: Noel’in ışıklarından ara vermeyi öğrenirsek, İsa bizi üzgünlüklerimize bırakmalıdır. Bu gün kimse İsa’dan utanmıyor, ama yarın? Biz, İsa’nın ışığından aydınlanmış olarak, Noel gününü aşmalıyız. İsa’nın gülümsemesi ve sevgisi, şimdiden uzaktan haç görünürse de, bizde daima kalmalıdır, bunun için bizler İsa’yı sevmeye ve izlemeye, O’nu aramaya ve O’na itaat etmeye, O’nu dinlemeye ve kutlamaya devam edeceğiz. O zaman, görüşürüz! Gelecek Pazar Günü, Kutsal Aileyi kutlamak için, yeniden buluşacağız!